الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
وَالصَّلَاةُ والسَّلَامُ عَلَى مُحَمَّدٍ رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ
وَعَلَى آلِهِ وَأصْحَابِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإحْسَانٍ إلَى يَوْمِ الدِّينِ
أمَّا بَعْدُ
سلام
سخنرانی یک زن در زمان رسول الله ص و بعد ایشان نبوده است و اینکه صحبت زن خود تحریک کننده است و بعضی از فقها عورت می دانند و بعضی دیگر هم که عورت نمیدانند، نمیگویند که زن برای مردان سخنرانی کند و این خود نوعی فتنه انگیز ی است.
و در الاختیار لتعلیل المختار آمده است، حرام بودن صوت زن برای اجانب به معنی عورت بودن نیست
پس نتیجه میگیریم که هرکس بگوید عروت نیست باز شنواندن نغمه و صوت، حرام میداند.
ﻗﺎﻝ - ﺻﻠﻰ اﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ - «اﻟﺘﺴﺒﻴﺢ ﻟﻠﺮﺟﺎﻝ ﻭاﻟﺘﺼﻔﻴﻖ ﻟﻠﻨﺴﺎء» ﻓﻼ ﻳﺠﻮﺯ ﺃﻥ ﻳﺴﻤﻌﻬﺎ اﻟﺮﺟﻞ ﻭﻣﺸﻰ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﻤﺼﻨﻒ ﻓﻲ اﻟﻜﺎﻓﻲ ﻓﻘﺎﻝ ﻭﻻ ﺗﻠﺒﻲ ﺟﻬﺮا؛ ﻷﻥ ﺻﻮﺗﻬﺎ ﻋﻮﺭﺓ ﻭﻣﺸﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺻﺎﺣﺐ اﻟﻤﺤﻴﻂ ﻓﻲ ﺑﺎﺏ اﻷﺫاﻥ ﻭﻓﻲ ﻓﺘﺢ اﻟﻘﺪﻳﺮ ﻭﻋﻠﻰ ﻫﺬا ﻟﻮ ﻗﻴﻞ ﺇﺫا ﺟﻬﺮﺕ ﺑﺎﻟﻘﺮﺁﻥ ﻓﻲ اﻟﺼﻼﺓ ﻓﺴﺪﺕ ﻛﺎﻥ ﻣﺘﺠﻬﺎ. اﻩـ. ﻭﻓﻲ ﺷﺮﺡ اﻟﻤﻨﻴﺔ اﻷﺷﺒﻪ ﺃﻥ ﺻﻮﺗﻬﺎ ﻟﻴﺲ ﺑﻌﻮﺭﺓ، ﻭﺇﻧﻤﺎ ﻳﺆﺩﻱ ﺇﻟﻰ اﻟﻔﺘﻨﺔ ﻛﻤﺎ ﻋﻠﻞ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ اﻟﻬﺪاﻳﺔ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﻓﻲ ﻣﺴﺄﻟﺔ اﻟﺘﻠﺒﻴﺔ ﻭﻟﻌﻠﻬﻦ ﺇﻧﻤﺎ ﻣﻨﻌﻦ ﻣﻦ ﺭﻓﻊ اﻟﺼﻮﺕ ﺑﺎﻟﺘﺴﺒﻴﺢ ﻓﻲ اﻟﺼﻼﺓ ﻟﻬﺬا اﻟﻤﻌﻨﻰ ﻭﻻ ﻳﻠﺰﻡ ﻣﻦ ﺣﺮﻣﺔ ﺭﻓﻊ ﺻﻮﺗﻬﺎ ﺑﺤﻀﺮﺓ اﻷﺟﺎﻧﺐ ﺃﻥ ﻳﻜﻮﻥ ﻋﻮﺭﺓ ﻛﻤﺎ ﻗﺪﻣﻨﺎﻩ ﻭﻓﻲ اﻟﻈﻬﻴﺮﻳﺔ