بهاءالدین نقشبندی را بهتر بشناسیم:

بیشتر راههایی که در طریقت به آن اقتداء می شود، طریقتی است که حضرت بهاءالدین نقشبندی (رض) آن را بنا نهاده است. حال کسانی که این ادعاء را دارند که بر مسلک و روش نقشبندیه هستند، باید خود را با روشی که این اولیای الهی گذاشته وفق دهند.

*{آورده اندكه مالك حسين كه والى هرات بود ازحضرت قطب الاقطاب خواجه بهاء الحق الدين محمّد نقشبند قدس سره پرسيد كه در طريقه شما ذكر جهر و خلوت و سماع مى باشد فرمودند كه نمى باشد پس گفت بناى طريقت شما بر چيست فرمودند كه" خلوت در انجمن، بظاهر با خلق و به باطن با حقّ"}. (تفسير حقّي (روح البيان) سوره ی نور ذیل آیات 37-38)*

*فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآَصَالِ (36) رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ (37). (سوره نور آیه 37)

در خانه هایی که الله ﷻ رخصت داده که قدر و منزلت آنها رفعت یابد و نامش در آنها یاد شود در آن خانه ها هر بامداد و شامگاه او را نیایش می کنند.(36) مردانی که نه تجارت و داد و ستدی آنان را از یاد الله ﷻ و برپا داشتن نماز و دادن زکات به خود مشغول نمی دارد، و از روزی که دلها و دیده ها در آن زیر و رو می شود می هراسند.(37)*

يعني حتّي وقتي با مردم هستند نیز الله ﷻ را فراموش نمي كنند. در میان مردم زیستن و از یاد الله ﷻ غافل نبودن. این است طریقه ی نقشبندیه. منظور اين نيست كه آنها هميشه مشغول امور دنيوي بوده و وقتي را براي آخرت اختصاص نمي دهند بلكه منظور اين است كه آنها حتّي در مواقعي كه به امور دنيوي مشغول هستند نيز از ياد الله ﷻ  غافل نيستند.

بعضي از اين متصوّفه را وقتي مي پرسي كه چه عمل خاصي انجام مي دهي و آيا وردي يا اورادي داري مي گويند و ادعاء مي كنند: دست به كار و دل به يار. در حالي كه اين ادعاء را بايد به الله ﷻ ثابت كرد و نه به خلق الله. و از خلق بايد پوشيده داشت.

ذکر نقشبندیه چیست؟ حضرت بهاءالدین نقشبندی «قدس سرّه» به غیر از الله و لا اله الا الله را ذکر نمی گوید و با صفات الله ﷻ کاری ندارد و این مهم است که حضرت بهاءالدین نقشبندی «قدس سرّه» به زبان اجازه ی ذکر نمی دهد و فقط با قلب ذکر می گوید.

و حال این گروههایی که این اعمال را انجام می دهند خود را به طریق نقشبندیه می نامند، در حالی که اعمال آنها هیچ کدام به روش حضرت بهاءالدین «قدّس سرّه» نیست و ذکر جهر می کنند؛ البته اگر كارها و حرف هاي آنها را بتوان ذكر ناميد. و در جواب این را می آورند که پیر حضرت بهاءالدین «قدس سرّه» ذکر جهر می کردند در حالي كه آنها نیز اين كار را نمي كردند؛ زيرا هيچ عالم و پيرو شريعت مخالف قرآن و سنّت رسول الله ﷺ گامي نمي نهد و اگر چنين امكاني هم داشته باشد، من این پاسخ را به ایشان می دهم که آیا آنها طریقت بهاءالدین نقشبندی «قدس سرّه» را می روند یا طریقت پیر بهاءالدین «قدس سرّه» را؟ و آیا این کافی نیست که قرآن در دو مرتبه ذکر خفیه را تأیید می کند (سوره ی اعراف آیات 55 و 205) و راه رسول الله ﷺ و صحابه ی كرام (رض) و امام مذهبشان، امام اعظم(رض)  بر راه خفیه است؟ این اعمال مانند این می ماند که ما به ظاهر چیزی را قبول کنیم و از وجهه ی داشتن این عمل سود ببریم ولی در دل و عمل این راه را قبول نکنیم و به باد سخره بگیریم و خلاف آن عمل كنيم؟