آیات قرآن همه موافق و مؤید یکدیگر هستند و هیچ تناقضی بین معانی آیات وجود ندارد: 

در باره ي كتاب الله (قرآن) بر ما لازم است كه بر همه ي آيات آن ايمان داشته باشيم و در معني آيات، آن معني را انتخاب كنيم كه موافق تمام آيات باشد و اگر كسي يك معني براي آيه اي از قرآن بگيرد كه آن معني را آيات ديگر رد كنند، پس معني وی اشتباه بوده است و اگر از خودش آيه اي را تفسير كند پس بداند كه جايگاه وی به حكم رسول الله ﷺ جهنّم خواهد بود: 

*عن النبي قال: من قال في القرآن برأيه، أو بما لا يعلم، فليتبوأ مقعده من النار. (سنن النسائي الكبري ج5ص31 - سنن الترمذي ج8ص235- مشكاة المصابيح ج1ص111)

از رسول الله ﷺ: هر آن كس كه در باره ي قرآن چيزي را با رأي خودش بگويد يا آنچه را كه نمی داند بگويد؛ پس جايگاهش را در آتش (دوزخ) آماده كند.*

پس تفسیر و معنی قرآن بايد مستند باشد.

و دقيقاً مشكل مسلمانان همين است كه هر كسي بر طبق هواي نفساني خود به آيات الهي معني می دهد، بدون توجه به اين كه آيا اين معني مستند است يا كه خير و بدون توجه به آیات دیگر. و به همين خاطر ما می بينيم كه اهل الاهواء هر آنچه دلشان می خواهد به قرآن معني می دهند. و دليل اين كه اهل سنّت و جماعت نام گرفته ايم به اين خاطر است كه؛ ما می گوييم كه هر آنچه كه رسول الله ﷺ فرمودند با جان و دل قبول می كنيم و ما عجز خود را شناختيم و قدرت الله ﷻ را فهميده ايم بدين سبب الله ﷻ راه را به ما نشان داد.

*من عرف نفسه فقد عرف ربه.

هر كه خود را بشناسد همانا الله خود را شناخته است.*

و هر آن كس كه به غير اين عمل كند از اهل سنّت نيست، گرچه ادّعاي آن را داشته باشد.

و بايد به ياد داشته باشيم كه در ميان مفهوم و مراد آيات قرآن هيچ اختلافي وجود ندارد و آیات قرآن ضد و نقیض یکدیگر نمی باشند.

*أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ و لَوْ كَانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا (82). (سوره نساء آیه 82)

آيا در قرآن نظر نمی كنند و در آن تأمّل نمی كنند كه اگر آن از نزد كسي غير از الله ﷻ می بود در آن اختلافات بسيار يافت می شد.*

برای استخراج معنای صحیح یک آیه، کاری که بر ما لازم است این می باشد که معنی و مفهوم آن آیه را به آیات دیگر عرضه کنیم و آن معنی را باید انتخاب کنیم که تمام آیات دیگر قرآن آن را تأیید کنند و آن معنی، معارض آیات دیگر نباشند.

*وعن عمرو بن شعيب ، عن أبيه، عن جده، قال: سمع النبي قوماً يتدارؤون في القرآن، فقال: «إنما هلك من كان قبلَكم بهذا: ضربوا كتاب الله بعضَه ببعض، و إنما نزل كتابُ الله يصدق بعضُه بعضاً، فلا تُكذّبوا بعضَه ببعض، فما علمتم منه فقولوا، و ما جهلتُم فكلِوه إلى عالمه». (مشكاه المصابيح ج1ص112 - مسند امام احمد ج2ص384 - جامع المسانيد و المراسيل ج3ص206 – كنز العمال ج1ص54- مصنف عبد الرزاق الصنعاني ج11ص216 - معجم الطبراني الأوسط من اسمه اسحق)

رسول الله ﷺ عده ای را دیدند که در قرآن اختلاف می کنند و با هم مجادله می کنند. فرمودند: همانا كساني كه قبل از شما صاحب كتاب بودند (اهل كتاب) اين گونه هلاك شدند (با عملي، شبیه اين عمل شما). كتاب الله را بر يكديگر زدند (معاني مقابل هم از آن گرفتند) و نازل نشده است کتاب الله مگر در حالتي كه بعض آن بعض ديگر را تصديق می كنند. پس با بعض كتاب الله بعض ديگر را تكذيب نكنيد. پس بر آنچه كه از آن می دانيد عمل كنيد و بر آنچه به آن جاهليد، پس به عالمش بسپاريد.*