احادیث بدعت:

حال حدیث هایی را که در باره ی بدعت روایت شده را می آوریم تا باور کنیم که این اعمال اگر یک هزارم نیز، احتمال بدعت بودن آن رود، چگونه باید در مقابل الله ﷻ جوابگو بود؟

*قَالَ رسول الله صلى الله عليه وسلّم لَا يَقْبَلُ اللَّهُ لِصَاحِبِ بِدْعَةٍ صَوْمًا وَلَا صَلَاةً وَلَا صَدَقَةً وَلَا حَجًّا وَلَا عُمْرَةً وَلَا جِهَادًا وَلَا صَرْفًا وَلَا عَدْلًا يَخْرُجُ مِنْ الْإِسْلَامِ كَمَا تَخْرُجُ الشَّعَرَةُ مِنْ الْعَجِينِ . (سنن ابن ماجه ج1 ص19 - مصباح الزجاجه ج1ص49 - الترغیب و الترهیب ج1ص45 – جامع المسانيد و المراسیل ج2ص502)

رسول الله  ﷺ: الله ﷻ از صاحب بدعت، نه نمازش را قبول مي كند و نه روزه و نه صدقه و نه حج و نه عمره و نه جهاد و نه روي گرداني (توبه و یا نافله) و نه عدالت (فریضه) و خارج خواهد شد از اسلام همچنان كه موي از خمير خارج مي شود.*

*فَقَالَ الْعِرْبَاضُ صَلَّى بِنَا رسول الله صلى الله عليه وسلّم ذَاتَ يَوْمٍ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيْنَا فَوَعَظَنَا مَوْعِظَةً بَلِيغَةً ذَرَفَتْ مِنْهَا الْعُيُونُ وَوَجِلَتْ مِنْهَا الْقُلُوبُ فَقَالَ قَائِلٌ يَا رسول الله صلى الله عليه وسلّم كَأَنَّ هَذِهِ مَوْعِظَةُ مُوَدِّعٍ فَمَاذَا تَعْهَدُ إِلَيْنَا فَقَالَ أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَالسَّمْعِ وَالطَّاعَةِ وَإِنْ عَبْدًا حَبَشِيًّا فَإِنَّهُ مَنْ يَعِشْ مِنْكُمْ بَعْدِي فَسَيَرَى اخْتِلَافًا كَثِيرًا فَعَلَيْكُمْ بِسُنَّتِي وَسُنَّةِ الْخُلَفَاءِ الْمَهْدِيِّينَ الرَّاشِدِينَ تَمَسَّكُوا بِهَا وَعَضُّوا عَلَيْهَا بِالنَّوَاجِذِ وَإِيَّاكُمْ وَمُحْدَثَاتِ الْأُمُورِ فَإِنَّ كُلَّ مُحْدَثَةٍ بِدْعَةٌ وَكُلَّ بِدْعَةٍ ضَلَالَةٌ. (مستدرک علی الصحیحین ج1ص186- سنن ابن ماجه ج1 ص15- مسند امام احمدج5ص109- سنن ابی داوود ج12 ص358)

از عرباض (رض) : رسول الله ﷺ با ما نماز خواندند و بعد رو به ما كرده و موعظه كردند؛ موعظه اي بليغ كه چشمان را گريان كرد و قلب ها ترسيد و كسي به ايشان عرض كرد يا رسول اللهﷺگويا كه اين موعظه ی وداع كننده است، پس بر ما چه چيزي عهد مي كني؟حضرت ﷺ گفتند: بر شماست كه تقوي پيشه كنيد و فرمانبرداري كنيد از امير خود گرچه آن امير يك بنده ی حبشي باشد؛ زيرا هر كه بعد از من زنده باشد زود است كه اختلافات زيادي ببيند، پس بر شما لازم است سنّت من و سنّت خلفاي راشدين بعد از من، و پس با چنگ و دندان بر آن بچسبيد و دور باشيد از محدثات (نو پيدا شده ها)؛ زيرا هر محدثي بدعت است و هر بدعتي گمراهي.*

*حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا بِشْرُ بْنُ مَنْصُورٍ الْحَنَّاطُ عَنْ أَبِي زَيْدٍ عَنْ أَبِي الْمُغِيرَةِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ رسول الله صلى الله عليه: أَبَى اللَّهُ أَنْ يَقْبَلَ عَمَلَ صَاحِبِ بِدْعَةٍ حَتَّى يَدَعَ بِدْعَتَهُ. (سنن ابن ماجه ج1 ص15- فتح الکبیر ج1ص15)

رسول الله ﷺ : الله ﷻ از قبول عبادت صاحب بدعت ابا مي كند (نمی پذیرد) تا وقتي كه از بدعتش برگردد.*

*ذَكَرُوا عِنْدَ رسول الله صلى الله عليه وسلّم مَوْلَاةً لِبَنِي عَبْدِ الْمُطَّلِبِ فَقَالَ إِنَّهَا تَقُومُ اللَّيْلَ وَتَصُومُ النَّهَارَ قَالَ فَقَالَ رسول الله صلى الله عليه وسلّم لَكِنِّي أَنَا أَنَامُ وَأُصَلِّي وَأَصُومُ وَأُفْطِرُ فَمَنْ اقْتَدَى بِي فَهُوَ مِنِّي وَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتِي فَلَيْسَ مِنِّي إِنَّ لِكُلِّ عَمَلٍ شِرَّةً ثُمَّ فَتْرَةً فَمَنْ كَانَتْ فَتْرَتُهُ إِلَى بِدْعَةٍ فَقَدْ ضَلَّ وَمَنْ كَانَتْ فَتْرَتُهُ إِلَى سُنَّةٍ فَقَدْ اهْتَدَى. (مسند امام احمد ج47ص451 - مجمع الزوائد ج4ص422)

نزد رسول الله ﷺ عرض كردند كه يكي از موالي بني عبدالمطلب روز را روزه مي گيرد و شب را به عبادت مي گذراند. رسول الله ﷺ فرمودند ولي من مي خوابم و نماز مي خوانم و روزه مي گيرم و افطار مي كنم پس هر كس به من اقتداء كند پس از من است و هر كس كه از سنّت من روي گرداند پس از من نيست و براي هر عملي نشاط و حرصي است و بعد از آن فترت (روش) فرد است پس هر كس كه فترت وي به سوي بدعت باشد پس همانا گمراه شده است و هر كس فترت وي بر سنّت باشد پس همانا وي هدايت يافته است.*

*كَانَ رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا خَطَبَ احْمَرَّتْ عَيْنَاهُ وَعَلَا صَوْتُهُ وَاشْتَدَّ غَضَبُهُ حَتَّى كَأَنَّهُ مُنْذِرُ جَيْشٍ يَقُولُ صَبَّحَكُمْ وَمَسَّاكُمْ وَيَقُولُ بُعِثْتُ أَنَا وَالسَّاعَةُ كَهَاتَيْنِ وَيَقْرُنُ بَيْنَ إِصْبَعَيْهِ السَّبَّابَةِ وَالْوُسْطَى وَيَقُولُ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ خَيْرَ الْحَدِيثِ كِتَابُ اللَّهِ وَخَيْرُ الْهُدَى هُدَى مُحَمَّدٍ وَشَرُّ الْأُمُورِ مُحْدَثَاتُهَا وَكُلُّ بِدْعَةٍ ضَلَالَةٌ ... . (صحیح مسلم ج6ص127- سنن نسائی کبری ج1ص550 - سنن ابن ماجه ج1ص17- مسند امام احمد ج4ص248 - السنن الکبری للبیهقی ج4ص447)

رسول الله ﷺ وقتی خطبه می خواند چشمانشان قرمز می شد و صدایش بالا می رفت و غضبش زیاد می شد گویا که لشکری را (برای جنگ) انذار (ترساندن) می کرد و می گفتند: بر شما روز و شب می گذرد و می گفت من مبعوث شدم (به پیامبری) در حالی که قیامت مانند (نزدیکی) این دو انگشت (نزدیک است) و بین انگشت سبابه و وسطایشان را جمع می کردند و می گفت اما بعد (از اقوال گذشته) همانا بهترین حدیث (کلام) کتاب الله (قرآن) و بهترین هدایت ها، هدایتی است که محمّد ﷺ آورده است و بدترین امور نوپیداهای آن می باشد و هر بدعتی گمراهی است... .*

*أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لِبِلَالِ بْنِ الْحَارِثِ اعْلَمْ قَالَ مَا أَعْلَمُ يَا رسول الله صلى الله عليه وسلّم قَالَ اعْلَمْ يَا بِلَالُ قَالَ مَا أَعْلَمُ يَا رسول الله صلى الله عليه وسلّم قَالَ إِنَّهُ مَنْ أَحْيَا سُنَّةً مِنْ سُنَّتِي قَدْ أُمِيتَتْ بَعْدِي فَإِنَّ لَهُ مِنْ الْأَجْرِ مِثْلَ مَنْ عَمِلَ بِهَا مِنْ غَيْرِ أَنْ يَنْقُصَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَيْئًا وَمَنْ ابْتَدَعَ بِدْعَةَ ضَلَالَةٍ لَا تُرْضِي اللَّهَ وَرَسُولَهُ كَانَ عَلَيْهِ مِثْلُ آثَامِ مَنْ عَمِلَ بِهَا لَا يَنْقُصُ ذَلِكَ مِنْ أَوْزَارِ النَّاسِ شَيْئًا. (سنن ترمذی ج7ص415 - سنن ابن ماجه ج1ص76 - معجم الطبرانی الکبیر ج17ص16)

رسول الله ﷺ مي فرمايند: هركس سنّتي از سنّت هاي من، كه ميرانده شده است را زنده گرداند براي او پاداشي خواهد بود برابر پاداش كساني كه بدان سنّت عمل مي كنند بدون اينكه پاداش او چيزي از پاداش آنان بكاهد و هر كس بدعتي در دين پديد آورد كه الله ﷻ و رسولش ﷺ به آن خشنود نيستند؛ براي او جزايي همچون عامل بدان بدعت خواهد بود بدون اينكه چيزي از گناه مردم بكاهد.*

*قَالَ رسول الله صلى الله عليه وسلّم إِنَّهُ سَيَلِي أَمْرَكُمْ مِنْ بَعْدِي رِجَالٌ يُطْفِئُونَ السُّنَّةَ وَيُحْدِثُونَ بِدْعَةً وَيُؤَخِّرُونَ الصَّلَاةَ عَنْ مَوَاقِيتِهَا قَالَ ابْنُ مَسْعُودٍ يَا رسول الله صلى الله عليه وسلّم كَيْفَ بِي إِذَا أَدْرَكْتُهُمْ قَالَ لَيْسَ يَا ابْنَ أُمِّ عَبْدٍ طَاعَةٌ لِمَنْ عَصَى اللَّهَ قَالَهَا ثَلَاثَ مَرَّاتٍ.و سَمِعْت أَنَا مِنْ مُحَمَّدِ بْنِ الصَّبَّاحِ مِثْلَهُ. (مسند امام احمد باب مسند عبدالله ابن مسعود ج8 ص136- السنن الکبری للبیهقی ج 3ص127)

رسول الله ﷺ فرمودند: همانا به زودی بعد از من کسانی امور شما (مسلمانان) را به دست خواهند گرفت که سنّت را می میرانند و نماز را از اوقاتش تأخیر می کنند. ابن مسعود (رض) گفت یا رسول الله ﷺ اگر در زمان من آن حادثه اتّفاق بیافتد من چه کار کنم (در آن زمان تکلیف ما چیست؟) رسول الله ﷺ فرمودند؛ ای ابن ام عبد (کنیه ی ابن مسعود (رض)) اطاعت از کسی که الله ﷻ را عاصی شود جائز نیست و این را سه بار گفتند.*

*عَنْ غُضَيْفِ بْنِ الْحَارِثِ الثُّمَالِيِّ قَالَ بَعَثَ إِلَيَّ عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ مَرْوَانَ فَقَالَ يَا أَبَا أَسْمَاءَ إِنَّا قَدْ أَجْمَعْنَا النَّاسَ عَلَى أَمْرَيْنِ قَالَ وَمَا هُمَا قَالَ رَفْعُ الْأَيْدِي عَلَى الْمَنَابِرِ يَوْمَ الْجُمُعَةِ وَالْقَصَصُ بَعْدَ الصُّبْحِ وَالْعَصْرِ فَقَالَ أَمَا إِنَّهُمَا أَمْثَلُ بِدْعَتِكُمْ عِنْدِي وَلَسْتُ مُجِيبَكَ إِلَى شَيْءٍ مِنْهُمَا قَالَ لِمَ قَالَ لِأَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ مَا أَحْدَثَ قَوْمٌ بِدْعَةً إِلَّا رُفِعَ مِثْلُهَا مِنْ السُّنَّةِ فَتَمَسُّكٌ بِسُنَّةٍ خَيْرٌ مِنْ إِحْدَاثِ بِدْعَةٍ. (مسند امام احمد ج34ص325 - مجمع الزوائد ج1ص447 - الترغیب و الترهیب ج1ص45)

غُضَيْفِ بْنِ الْحَارِثِ الثُّمَالِيِّ (رض) : عبدالملک بن مروان به سوی من کسی را فرستاده بود و گفته بود که ای أَبَا أَسْمَاءَ، ما مردم را برای دو چیز جمع کردیم؛ یکی اینکه در منبر دستها را بالا می بریم (به هنگام سخنرانی) و دیگری هم اینکه بعد از نماز صبح و عصر برای مردم قصه تعریف می کنیم. من جواب دادم که اما آن دو چیزی که گفتی، به نزد من بارزترین نمونه از بدعتهای تو می باشد و من به هیچ یک از این ها (برای شرکت در آنها) تو را اجابت نکنم؛ زیرا رسول الله ﷺ فرمودند: قومی بدعتی در دین نیاورند مگر اینکه مثل آن از سنّت خواهد مرد. پس تمسّک به سنّت، از احداث بدعت اولی است.*

و حدیث های دیگر که در این مجموعه ی کوچک نمی گنجند و عاقل را برای درک کافیست.