اقوال ذکر شده در مورد خیرات کردن از طرف میت در کتب اهل سنت:

ابن عساکر در کتاب تبيين كذب المفتري فيما نسب إلى الإمام أبي الحسن الأشعري گوید:

سَمِعت الشَّيْخ الْفَقِيه أَبَا الْفَتْحِ نَصْرُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْقوي المصِّيصِي يَقُول توفّي الْفَقِيه أَبُو الْفَتْحِ نصر بن إِبْرَاهِيمَ فِي يَوْم الثُّلَاثَاء التَّاسِع من الْمحرم سنة تسعين وَأَرْبَعمِائَة بِدِمَشْقَ وخرجنَا بجنَازته بعد صَلَاة الظّهْر فَلم يمكنا دَفنه إِلَى قريب الْمغرب لِأَن النَّاس حالوا بيننَا وَبَينه وَكَانَ الْخلق متوفرا ذكر الدمشقيون أَنهم لم يرَوا جنَازة مثلهَا وأقمنَا على قَبره سبع لَيَال نَقْرَأ كل لَيْلَة عشْرين ختمة رَحمَه اللَّه ونضر وَجهه. (تبيين كذب المفتري فيما نسب إلى الإمام أبي الحسن الأشعري بابن عساكر (المتوفى: 571هـ) ج1ص287)

 ترجمه: از شیخ فقیه ابوالفتح نصرالله بن محمد شنیدم که می گفت: در روز سه شنبه نهم محرم سال چهارصد و نود هجری قمری در دمشق، وقتی فقیه ابوالفتح نصر بن ابراهیم فوت کرد برای تشییع جنازه ی وی بعد از نماز ظهر رفتیم و تا نزدیک غروب نتوانستیم وی را دفن کنیم چون مردم بین وی و قبر وی حائل شده بودند و خلق بسیاری جمع شده بودند و اهل دمشق گفتند که تشییع جنازه ای به این شکوه ندیده بودیم و بر کنار قبر وی تا هفت روز نشستیم و هر شب بیست ختم قرآن می شد.

برهان الدین مرغینانی مؤلف کتاب هدایه گوید:

الأصل في هذا الباب أن الإنسان له أن يجعل ثواب عمله لغيره صلاة أو صوما أو صدقة أو غيرها عند أهل السنة والجماعة. الهدايه کتاب الحج باب الحج عن الغير.

ترجمه: اصل این است که انسان می تواند ثواب عمل خود را به دیگران ببخشد و این عمل فرقی ندارد که نماز باشد و یا روزه یا صدقه یا عملی دیگر.

هدایه از کتب معتبر حنفی بوده و جزو کتب درسی حوزه های علمیه می باشد.

عثمان بن علي بن محجن البارعي، فخر الدين الزيلعي الحنفي (متوفى: 743 هـ) در کتاب تبیین الحقایق چنین گوید:

الأصل في هذا الباب أن الإنسان له أن يجعل ثواب عمله لغيره عند أهل السنة والجماعة صلاة كان أو صوما أو حجا أو صدقة أو قراءة قرآن أو الأذكار إلى غير ذلك من جميع أنواع البر، ويصل ذلك إلى الميت وينفعه، وقالت المعتزلة: ليس له ذلك، ولا يصل إليه.

ترجمه: اصل در این مسئله، عقیده اهل سنت و جماعت این است که انسان می تواند ثواب عمل خود را به دیگران ببخشد چه این عمل خیر نماز باشد و یا روزه یا حج یا صدقه یا قرائت قرآن و یا ذکر و یا عبادتی دیگر از انواع خیرات و ثواب آن به میت می رسد و برای میت نفع دارد و معتزله معتقد است که به میت نمی رسد.

معتزله: گروهی منحرف از مسلمانان که بیشترین مخالفت را با اهل سنت داشته اند.

ابن حجر العسقلاني (المتوفى: 852هـ) در کتاب «المطالب العالية بزوائد المسانيد الثمانية» گوید:

حدثنا هاشم بن القاسم حدثنا الأشجعي عن سفيان قال قال طاوس إن الموتى يفتنون في قبورهم سبعاً فكانوا يستحبون أن يطعم عنهم تلك الأيام. المطالب العالية بزوائد المسانيد الثمانية. (ابن حجر العسقلاني (المتوفى: 852هـ) 5ص330)

طاووس تابعی (رض) (حتی گفته اند صحابی است) گوید: مردگان در قبور خود تا هفت روز مورد امتحان و بازجویی قرار می گیرند برای همین صحابه (رض) مستحب می دانستند که از طرف میت در آن ایام (هفت روز) غذا داده شود.

محمد بن ابی بکر جوفی در کتاب شرعه الاسلام چنین آورده است:

 و السنه ان يتصدق ولی الميت قبل مضی الليله الاولی بشيئ مما يتيسر له فان لم تجد فليصل رکعتين يقرء فی کل رکعه فاتحه الکتاب و آبه الکرسی مره و سوره التکاثر عشر مرات فاذا فرغ قال اللهم .......

ترجمه: سنّت اين است كه وليّ میّت قبل از تمام شدن شب اول قبر از آنچه که در توان وي مي باشد، از طرف وي (میّت) صدقه دهد و اگر چيزي براي صدقه دادن نيافت پس دو ركعت نماز بخواند و در هر ركعت بعد از حمد يك «آية الكرسي» و ده «الهاكم التكاثر» بخواند و بعد از آن بگويد: بار الها، من اين نماز را براي تو خواندم و خود مي داني كه از آن چه منظوري دارم؛ پس ثواب اين نماز را به قبر فلان كس برسان و الله تعالي اجري بسیار و نور و درجه و شفاعت تخصيص دهد.

و یستحب ان یتصدق عن المیت بعده سبعه ایام و یستحب ان یتخذ طعاما لاهل المیت. (شرعة الاسلام ص 138و 139)

ترجمه: مستحب است تا هفت روز بعد وفات صدقه داده شود و مستحب است برای اهل میت نیز طعام درست کرده شود.

و يتصدق الميت سبعه ايام فان لم يستطع فثلاثه ايام فان لم يستطع فيوم واحد. ( تجهیز الجنازه ص 161)

ترجمه: از طرف میت هفت روز صدقه داده شود و اگر وسعش نرسید سه روز و اگر نتوانست یک روز این کار را انجام دهد.

و این متن های ذکر شده از کتب اهل سنت فقط مشتی از خروار بوده است و هرکس صدقه از طرف میت را انکار کند و جایز نداند، قطعاً اهل سنت نیست و فرقی ندارد در چه مقامی باشد.