شبهه ی اول: دعاء، عبادت است: 

دعاء عبادت است؛ پس هر كس غير الله ﷻ را دعاء كند مشرك است و مستحقّ قتل می باشد.

وهابيان اولين، بين اينكه دعاء به معني خواستن باشد يا كه دعاء به معني دعاي خير كردن بر شخص باشد و يا اينكه دعاء به معني التماس دعاء گفتن باشد، فرق نمی گذاشتند و انواع دعاء را بر غير الله ﷻ شرك می دانستند و اگر به كسي از آنها می گفتي مثلاً التماس دعاء داريم و يا اينكه براي ما دعاي خير بفرمائيد؛ زود جواب می دادند: ما چه كاره ايم؛ از الله ﷻ بخواه؛ چرا به من می گوئي؟ و همچنين اگر بر مرده اي دعاء می كردي و يا صدقه می دادي و ثوابش را به مرده اهداء می كردي می گفتند كه تو مشرك هستي. و به تازگي بحمدالله از آن اعتقادات گذشتگان خود برگشته اند و به اين نتیجه رسيده اندكه دعاء و طلب چيزي از مرده شرك است و غير آنها از قبيل دعاء براي يكديگر و اهداء ثواب به مرده و دعاء براي شادي روح وی را جائز مي دانند.

ان شاء الله تعالی در این تحقیق مدّعای کنونی آنان نیز با ارائه ی دلائل محکم و متقن جواب داده شده و مردود بودن این ادّعاها اثبات خواهد شد. باشد که آنان به وسیله ی این دلائل به راه راست هدایت شوند.

و ما براي روشن شدن مطلب، تمامي اعتقادات ايشان را، از اول تا آخر بيان خواهيم کرد.