فصل 21- نماز خوف

مسئله 430 ◄ در ميدان جنگ كه دو گروه مسلمانان و كفّار برابر هم باشند و هر آن احتمال برخورد باشد و در اين حين وقت نماز فرا برسد، امام سپاه را به دو گروه تقسيم كند؛ اگر نماز دو ركعتي باشد، گروهي را به طرف دشمن قرار دهد و با گروه ديگر يك ركعت نماز بخواند و اگر از دو ركعت بيشتر باشد پس با گروه اوّل دو ركعت بخواند و اين گروه كه با امام نماز خوانده است در اينجا جايشان را با گروه دوم عوض كنند و گروه دوم آمده و با امام نماز بخوانند و نماز خود را بدون قرائت تمام كنند و گروه اوّل برگشته به همراه قرائت نماز خود را تمام كنند.

دليل:

به آنچه كه در آيه ی 102 سوره ي نساء آمده نزديكتر مي باشد.

مسئله 431 ◄ اگر خوف تشديد جنگ شود، نماز را سواره و فرادي و با ايماء به هر سو كه قدرت توجه داشت خوانده شود.

دليل:

زيرا نماز در حالت سواره در غير از خوف نیز جائز است؛ مثلاً اگر كسي سوار بر مركبي باشد و باران در حال باريدن باشد و جائي خشك براي نماز نباشد، پس بر وي جائز است كه رو به قبله كرده و با ايماء نماز بخواند و اگر بر توجه به سوي قبله قادر نباشد به جهت قدرتش توجه كند و بخواند و اين در حقّ نماز فرض مي باشد. (شرح الياس ج1ص247 - عمدة القاري ج4ص134 - حاشية الطحطاوي على مراقي الفلاح)

مسئله 432 ◄ در مسئله ی اتوبوس؛ اوّل بايد از راننده خواسته شود تا براي نماز نگه دارد و اگر نگه نداشت، عذر ثابت خواهد شد و اگر از راننده خواسته نشود معذور نيست و حقّ خواندن ندارد. 

مسئله 433 ◄ اگر در حين نماز مبارزه كند و يا راه برود و يا سوار چيزي شود، نماز وي باطل مي شود.

دليل:

زيرا اين اعمال، عمل كثير می باشند. (شرح الياس ج1ص247)